ตลาดนักเตะหน้าหนาวปิดตัวลงไปหลังคืนวันที่ 31 มกราคมที่ผ่านมา โดยในความพยายามครั้งสุดท้าย บาร์เซโลน่า เสริมทัพตำแหน่งกองหน้าตัวเป้าได้ตามเป้า ด้วยการคว้า ปิแอร์ เอเมริก โอบาเมยัง มาจาก อาร์เซนอล
แรกทีเดียว สื่ออังกฤษตีข่าวกันว่าดีลล่ม เพราะ บาร์เซโลน่า สู้ค่าเหนื่อยไม่ไหว แต่สุดท้ายมาปลดล็อคได้จากการที่ อาร์เซนอล ยอมยกเลิกสัญญา ยกหัวหอกกาบองให้ฟรีๆ
บาร์เซโลน่า จึงรับมาพร้อมบิดตัวเลขค่าเหนื่อยช่วงครึ่งซีซั่นหลังให้ไปอยู่ในเรตต่ำสุด ก่อนจะไปกดเต็มๆในฤดูกาลถัดไป
เฟร์ราน ตอร์เรส,อดาม่า ตราโอเร่ , โอบาเมยัง ภายใต้การเงินที่บีบรัดจนหน้าเขียว การได้ตัวรุกระดับมีเกรดเข้ามาในช่วงเวลาเพียง 1 เดือน ถือว่าเป็นการทำงานที่น่าชื่นชมทีเดียว ความดีความชอบคงต้องยกให้ มาเตอู อเลมานี่ ผ.อ.กีฬาที่จัดให้
อย่างไรก็ตาม การที่ยังเห็น อุสมาน เดมเบเล่ อยู่ในชายคาคัมป์ นู หลังตลาดปิดทำการ ก็ถือเป็นความรับผิดชอบของ อเลมานี่ กับทีมด้วยเช่นกัน และเมื่อมองจากสถานการณ์ที่เป็นอยู่ คงต้องใช้คำพูดว่า “ล้มเหลวโดยสิ้นเชิง”
ผมว่ามันเจ็บปวดเหมือนกันนะครับสำหรับแฟนๆบาร์เซโลน่า ที่สโมสรไม่สามารถจัดการกับนักเตะคนเดียวได้ นักเตะที่สร้างปัญหา ช่างต่อรอง ชอบตั้งเงื่อนไข และเล่นได้ไม่คุ้มค่าเหนื่อยมาตลอด 5 ปี
ลำพังความตั้งใจแค่ว่าจะถอนทุนคืนสัก 20 ล้านยูโร หลังจากในปี 2017 จ่ายไป 105 ล้าน ก็ยังทำไม่ได้เลย และเดือนมิถุนายน เดมเบเล่ ก็จะเดินจากไปในฐานะนักเตะฟรีเอเยนต์ ไปเรียกร้องค่าเหนื่อยก้อนโตจากสโมสรใหม่ โดยที่ไม่เคยทิ้งอะไรไว้ให้ทีมเลย นอกจาก ‘ความเสียหาย’
ไม่ว่าจะ เปแอสเช, ไม่ว่าจะ สเปอร์ส , อาร์เซนอล หรือ เชลซี ที่แวะเวียนเข้ามาเปิดโต๊ะด้วยในวันสุดท้าย ล้วนแล้วแต่ล่มสลายหมด ด้วยส่วนสำคัญคือตัวนักเตะปฏิเสธที่จะย้ายออก
แค่ปีกฝรั่งเศสส่ายหัว บาร์ซ่า ก็บ้อท่า หมดปัญญาไม่รู้ทำอย่างไรได้ ถือว่าเสียหน้าอย่างมาก โดยเฉพาะ อเลมานี่ ที่เคยออกมาประกาศเสียงดังฟังชัดว่าให้ เดมเบเล่ รีบเก็บข้าวของออกจากสโมสรก่อนตลาดปิด
คำพูดที่ลั่นออกไปแล้วจากปาก อเลมานี่ จึงไม่อะไรกับสายลมที่ผ่านแล้วเลยไป หาได้เกิดขึ้นจริงไม่
การคงอยู่ของ เดมเบเล่ จึงเปรียบเสมือนสัญลักษณ์แห่งความหายนะที่ตั้งตระหง่านกลางสโมสร เรียกว่าเห็นหน้ากันทีไร ก็เจ็บแปล๊บในใจกันเมื่อนั้น
แม้ความสัมพันธ์จะแตกร้าว แต่ถ้าเปรียบเป็นเกมเดมเบเล่ คือผู้ชนะในครั้งนี้ เขาทำได้ตามที่ตัวเองต้องการ คือ “ไม่ต่อ&ไม่ย้าย”
เรียกว่ารอกินเค้กชิ้นโตหลังหมดสัญญาก็คงไม่ผิด ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับ บาร์ซ่า แล้วว่าจะมีท่าทีอย่างไรดี
จากนี้อีก 5-6 เดือนที่เหลือ จะจับ เดมเบเล่ ดองเค็ม แขวนชื่อไม่ให้ลงเล่นตามที่เคยทำมาก่อนหน้านี้ต่อไป หรือ จะหันกลับมาใช้งานในสนาม ด้วยความคิดที่ว่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว ก็เอามาใช้ให้เป็นประโยชน์บ้าง
ผมว่าเรื่องนี้แม้จะไม่ได้มีผลประโยชน์ด้านเงินทองเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ก็เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องตัดสินใจให้ดี
ชาบี จะต้องคุยกับฝ่ายบริหาร คุยกับ ลาปอร์ต้า คุยกับ อเลมานี่ ให้สะเด็ดน้ำ หรือถ้าจะให้ครอบคลุมก็อาจจะต้องฟังเสียงแฟนบอลของตัวเองด้วยว่ามองเคสนี้อย่างไร
หากเลือกอ๊อปชั่นหลัง ให้โอกาส เดมเบเล่ กลับมาเล่น ข้อดีคือทีมมีขุมกำลังให้ใช้งาน สามารถหมุนเวียน เพิ่มอ๊อปชั่นในการจัดทีมให้ ชาบี
แต่ข้อเสียคือ ‘เสียศักดิ์ศรี’ ว่าสุดท้ายแล้ว ทีมก็หันมาเพิ่งพา เดมเบเล่ อยู่ดี ทั้งๆที่ตัวนักเตะ ไม่ได้ยินดียินร้ายต่อความเป็นไปของสโมสร
ถ้าเลือกอย่างแรก ข้อเสียก็แน่นอนว่าตรงกันข้ามกับข้อดีของอ๊อปชั่นหลัง แต่ข้อดี ก็คืออย่างน้อย สโมสรอย่าง บาร์เซโลน่า ก็ไม่ยอมให้ใครมาปั่นหัวเล่นได้ง่ายๆ
และการที่ เดมเบเล่ ถูกตัดชื่อออกไปจนจบฤดูกาล เอาเข้าจริงแล้ว ก็ไม่น่าจะมีผลเท่าไหร่นัก เพราะฟอร์มเจ้าตัวก็ไม่ได้ดีเด่อะไร แถมที่ผ่านมา 5 ปี บาร์ซ่า ก็คุ้นเคยเป็นอย่างดีกับการไม่มีเขาอยู่ในสนาม เพราะมัวแต่รักษาอาการบาดเจ็บเสียเป็นส่วนใหญ่
จะยอมเสียศักดิ์ศรีด้วยผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยที่ไม่สามารถการันตีได้ว่าจะเป็นประโยชน์หรือเปล่า หรือจะเชิดหน้าคอตั้งด้วยความทรนงเพื่อบอกต่อโลกว่า “ใครจะมาทำแบบนี้กับ บาร์เซโลน่า ไม่ได้นะเว้ย” ก็เลือกเอา
เจมส์ ลา ลีกา
