สิ่งที่ "ดูเหมือน" จะดี
ปฏิเสธไม่ได้ว่าการขยับตัวของ คณะกรรมการยุทธศาสตร์ซอฟต์พาวเวอร์แห่งชาติ ทำให้คำว่ามวยไทยดู "แพง" และ "อินเตอร์" ขึ้น
การอำนวยความสะดวก (Muay Thai Visa): แนวคิดการทำวีซ่าพิเศษสำหรับชาวต่างชาติที่มาเรียนมวยไทย 90 วัน คือสิ่งที่มาถูกทาง เพราะนี่คือการดึงเม็ดเงินเข้าค่ายมวยโดยตรง ไม่ใช่แค่ผ่านโปรโมเตอร์
มาตรฐานครูมวย (One Standard): การพยายามจัดสอบและออกใบรับรองครูมวย เพื่อส่งออกบุคลากรไปต่างประเทศ เป็นการแก้ปัญหา "ครูพักลักจำ" ที่ไปสอนผิดๆ ถูกๆ ในต่างแดน
ดึงอีเวนต์ระดับโลก: การที่ไทยเป็นเจ้าภาพจัดประชุม WBC Convention หรือการสนับสนุนรายการใหญ่อย่าง ONE Championship ช่วยสร้างภาพลักษณ์ว่าไทยคือ "เมกกะ" ของโลกการต่อสู้ที่แท้จริง
ความจริงที่ "เจ็บปวด"
ภายใต้ภาพลักษณ์สวยหรูบนเวทีแถลงข่าว หากก้มมองดูที่ "รากหญ้า" และ "คนหน้างาน" กลับพบปัญหาเรื้อรังที่สวนทางกับคำว่า Soft Power อย่างสิ้นเชิง
1. นักกีฬายัง "ไส้แห้ง": ขณะที่รัฐบาลป่าวประกาศเรื่องซอฟต์พาวเวอร์ แต่ข่าวนักมวยไทยทีมชาติชุดซีเกมส์ "ค้างเบี้ยเลี้ยง 3 เดือน" จนต้องซ้อมไปร้องไห้ไป คือเรื่องตลกร้ายที่ขำไม่ออก คุณจะสร้างมูลค่าระดับโลกได้อย่างไร หากพื้นฐานที่สุดอย่าง "ค่าตอบแทนนักกีฬา" ยังจัดการไม่ได้?
2. งบประมาณที่ "ไปไม่ถึง": งบประมาณมหาศาลมักถูกใช้ไปกับการจัดอีเวนต์ จัดนิทรรศการ หรือสัมมนาในโรงแรมหรู เพื่อให้ผู้ใหญ่มาถ่ายรูปเปิดงาน แต่ค่ายมวยเล็กๆ ที่ปั้นเด็กภูธร ค่ายมวยที่รักษามรดกมวยไทย กลับต้องดิ้นรนหาเช้ากินค่ำ อุปกรณ์พังๆ ขาดแคลนวิทยาศาสตร์การกีฬา สิ่งเหล่านี้รัฐบาลมองข้ามไปหรือไม่?
3. สวัสดิการที่ "ว่างเปล่า": นักมวยไทยอาชีพเจ็บมาพิการ แก่ตัวไปไร้คนเหลียวแล พรบ.กีฬามวย ที่ควรจะคุ้มครองสวัสดิการ ชีวิตความเป็นอยู่ กลับยังไม่แข็งแรงพอ เรามี "สินค้า" (นักมวย) ที่เราเอาไปขายทั่วโลก แต่เรากลับดูแลรักษา "สินค้า" นี้ได้แย่มาก
บทสรุป: ขายฝัน หรือ ของจริง?
นโยบาย Soft Power มวยไทยของรัฐบาล "ยังไม่ใช่ของปลอม แต่ยังไม่ใช่ของจริงที่สมบูรณ์"
มันคือการเริ่มต้นที่ดีในการ "สร้างแบรนด์" (Branding) แต่สอบตกในเรื่องการ "สร้างระบบ" (System) หากรัฐบาลต้องการให้มวยไทยเป็น Soft Power ที่ยั่งยืนจริง ต้องเลิกทำแบบ "ผักชีโรยหน้า" เลิกเน้นแค่ยอดไลก์จากอีเวนต์หรูๆ แล้วหันมาจัดการเรื่องโครงสร้างพื้นฐาน:
จ่ายเงินนักกีฬาให้ตรงเวลา
ดูแลสวัสดิการคนมวยหลังแขวนนวม
ปราบปรามการล้มมวยและการพนันที่กัดกินวงการ
ส่งเสริมค่ายมวยรากหญ้าให้มีมาตรฐานสากล
มวยไทย ดังด้วยตัวมันเองมานานแล้วก่อนจะมีคำว่า Soft Power หน้าที่ของรัฐคือ "ส่งลมใต้ปีก" ไม่ใช่ "ขี่หลัง" มวยไทยเพื่อหาเสียง ถ้าทำได้แค่อีเวนต์เปิดตัว แต่คนมวยยังอดอยาก... นั่นเขาไม่ได้เรียกว่า Soft Power เขาเรียกว่า "การตลาดบังหน้า" เท่านั้นเอง
